August 2021.
Op een zonnige dag in April zijn we met Adara gestart. Het was een dag waarop alles fris voelt en mijn lichaam tinkelt van opwinding en inspiratie. Karan en ik stonden voor het huis, uitkijkend over de vallei terwijl de wind onze wangen streek. We voelden onze intentie luid en duidelijk: het opstarten van een prachtige en inspirerende plek voor simpel en duurzaam leven. Simpel, maar ook in overvloed!
Simpel en overvloed
Wat betekent dat eigenlijk? Voor ons betekend het te leven met wat we nodig hebben en daar aandacht aan geven. Zoals lekker en gezond eten van het land en zoveel mogelijk dingen lokaal ondernemen met de materialen en mensen voorhanden. Waar traditioneel en modern leven samenkomen en ons steunen in comfort, inzicht en avontuur. Ja! Dat klinkt goed. Maar nu: de realiteit. Want hoe de bergen van India ook stralen, een vervallen huis is nog steeds een vervallen huis tot je er iets aan doet.
Realiteit
De eerste dagen dat we om ons nieuwe thuis wandelden, en nog steeds, zijn er OVERAL projecten te bedenken. Electriciteitsdraden springen uit de muur, de balkons zijn half verrot, het badkamerdam functioneert als een douche hier en daar wanneer het regent, houten deuren en ramen sluiten niet, enzovoort. We hebben electriciteit maar ik zou het niet veilig willen noemen. Elke morgen om 7 uur 's ochtends vult Karan het water aan dat we opslaan in emmers en tonnen in de badkamer en keuken. Dit water is voor koken, afwas, kleren en onszelf, voor het doorspoelen van het toilet en om planten water te geven. Het is schoon genoeg om van te drinken. Alleen op regendagen is het een beetje troebel. Dan doe ik net of het een soort limonade is.
Hoe we voortgaan
Stap voor stap gaan we voorts met de projecten. Soms sloom als een slak, dan snel als een tijger. We zijn gestart met de electriciteit en erna volgt het watersysteem. We zullen vrijwilligers vragen ons te helpen met het maken van meubels, het schilderen van muren, het oliën van houtwerk en biologisch tuinieren. Voor specifieke taken zullen we lokale mensen aannemen. Ondertussen genieten we van het onderweg zijn. Ja, het zal geweldig zijn om een waterfilter of een douche te hebben over een tijd. Om op een balkon te zitten zonder te vallen. Maar alles heeft zijn tijd.
Wennen aan simpel
Het is mooi om te zien hoe je kunt wennen aan een simpeler leven. Ik verraste mezelf, en mijn lichaam verrast me ook. Na maanden slapen op een houten ondergrond en deken, moet ik weer wennen aan een matras.
Wanneer ik in bed lig, volgen mijn ogen de nerven in het houten plafond. Ik kijk naar de kleine scheuren in de muren. Ik ken ze allemaal. Een kaars flikkert in het raamkozijn. Buiten twinkelen lichtjes op een donkere berg. En dan, soms, begint het zacht te regenen. Harder en harder tikken ze op het stalen dak. Terwijl het buiten stormt, voel ik dankbaarheid voor dit huis dat na alle jaren nog steeds beschermt. Stil denk ik: misschien zal ik de wormen in de badkamer missen wanneer alles gerenoveerd is. En met een deken van diep geluk over me heen val ik in slaap.
Met liefde,
Lieke
Comments