Oktober 2021
Het regenseizoen is inmiddels afgelopen. Voor mij voelde het als een Nederlandse zomer. Op sommige dagen scheen de zon. Dan wapperde de was te drogen aan de lijnen. Een palet van groene tinten op de achtergrond: bosrijke bergen, vers en fris van de laatste regens. Op andere dagen dropen de druppels naar beneden of dwaalden de wolken om ons huis. Soms zweefden flarden mist de kamers binnen wanneer ik het raam openzette. Zelfs de kippen raakten zoek in een wattige waas wanneer ze buiten rondscharrelden. De hele vallei verdween dan in een oase van wit. Het had wel wat, die afwisseling van stralend helder en mysterieuze mist.
Mussen
Vandaag schemert de ochtendzon door de dennenbomen heen. Het licht schakert zacht over de buitenmuren van het huis. Mussen kwitteren volop en doen zich te goed aan de vele schuilplaatsjes in de gleuven tussen de stenen. Het is gezellig en hoewel ik weet dat we die gleuven zullen opvullen, hoop ik wat plekjes te behouden voor ze hier en daar. Ja, dit wordt ook een homestay voor mussen, bedenk ik mij. Voor mussen en voor mensen. Wat een gezelligheid.
Chai
De elektriciën komt binnen. Hij is naar de kapper geweest en heeft gekozen voor een vlotte look: boven wat langer en aan de zijkanten korter. Of wellicht heeft zijn kapper het voor hem gekozen. Hij glimlacht vriendelijk terwijl hij met kluwen draden in de kamer staat. Ik loop naar de keuken om een kop chai te maken voor hem. Chai is Hindi voor thee en wordt getrokken uit zwarte theebladeren aangevuld met melk en suiker. Je kookt alles in een pannetje op het vuur. Het drinken van chai gaat meer dan 5000 jaar terug en heeft zijn origine in India, toen een koning een helende kruidendrank bestelde in lijn met Ayurveda: een traditionele natuurlijke geneeswijze. De chai van die tijd werd gemaakt met specerijen als gember, zwarte peper, cardamom, kaneel en kruidnagel.
Inmiddels is heel India verzot op chai. Verslaafd aan, zou ik haast zeggen.
Rond 1850 is de zwarte thee, melk en suiker toegevoegd toen de Engelsen zwarte thee begonnen te verbouwen in India. Inmiddels is heel India verzot op chai. Verslaafd aan, zou ik haast zeggen. Ik geloof dat het ongeschreven levensmotto hier is: een dag geen chai is een dag niet geleefd. Twee of driemaal daags wordt het gedronken door Indiërs van elke leeftijd, regio en kaste. Eventueel met wat namkeen – zoute knabbeltjes. Ook ik neem elke namiddag een kopje warme chai, liefst in de frisse buitenlucht terwijl ik uitkijk over de bergen vanaf ons portiek. Waarom ook niet?
Vakmanschap
Ondertussen beitelt de elektriciën gestaag door. Elke kamer komt in het stof en gruis te liggen terwijl de elektriciteit in de muren wordt aangelegd. Er komt heel wat bij kijken en nu pas kan ik goed zien wat er nodig is voor licht en stroom in huis. Meters en meters aan bedrading. Het vergt een goede planning en overleg voor waar we alles willen. We houden rekening met toekomstige zonnepanelen. Al dit werk is straks, als het goed is, weggestopt. En dan nemen we de luxe van een lichtknopje voor lief. Maar daarom des te meer: hulde aan alle vakmensen die het mogelijk maken. En aan de chai’s die de werkzaamheden verlichten.
Met liefde,
Lieke